Vrijdag 24 en zaterdag 25 mei is het weer zover! Het Tilburgs Film Festival in Cinecitta. Pop Up Cinema mocht ook dit jaar weer meehelpen om bijzondere films van Brabantse bodem te selecteren. Een van deze pareltjes is de korte documentaire Nu of Nooit Meer van filmmaker Marieke Widlak. Een film over het uitspreken van liefdevolle waardering voor je dierbaren, over familie en rouw. Hoe blijf je regisseur van een film waar je zelf zo emotioneel bij betrokken bent?
Scroll verder voor de rest van het artikel
Word abonnee
[button open_new_tab=”true” color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”https://https://www.tilburgsfilmfestival.nl/” text=”Tickets en info” color_override=””]
Door Marieke Widlak
Het voelde onwerkelijk
Op 6 augustus 2010 stapte mijn zus Brechje uit het leven. Ons gezamenlijke leven ging plotseling niet meer verder. We konden niet meer samen praten over alledaagse dingen die ons als verschillende personen bezighielden. Het voelde onwerkelijk dat ik niet meer met haar kon praten.
Verdriet, frustratie en machteloosheid
Op haar begrafenis sprak ik haar toe. Raar vond ik dat, iemand toespreken die er niet meer is. Ik vertelde toen aan haar wat ze voor mij betekend had en hoe belangrijk ze voor me was geweest. Ik voelde verdriet, lichte frustratie en machteloosheid, want voor mijzelf voelde het als te laat. Waarom had ik deze waardering nooit eerder naar mijn zus uitgesproken?
tekst gaat verder na afbeelding
Still uit Nu of Nooit Meer (2018)
Het belang van waardering
Thema’s als het gezin, verlies en waardering uitspreken naar dierbaren, worden bespreekbaar gemaakt in de film. Dit zijn universele thema’s en geldend voor iedereen. Omdat ik en mijn gezin hier ervaring in hebben, wilde ik dit delen met mensen die iets soortgelijks meemaken. Vervolgens wil ik mensen laten meevoelen, nadenken en praten over het belang van het uiten van waardering voor dierbaren die er nog zijn.
Iets persoonlijks publiekelijk maken
In de documentaire ga ik in gesprek met mijn ouders en jongere zusje. Dezelfde vragen die ik aan mezelf stelde, stelde ik aan hen, zij hadden net als ik Brechje verloren. Echter waren zij niet direct enthousiast over mijn onderzoek. Ze waren huiverig, ze voelden niet het comfort om zoiets persoonlijks publiekelijk te maken in een documentaire.
Is het nog wel oprecht?
Daarnaast wisten ze niet zo goed wat de aanwezigheid van de camera zou gaan betekenen voor de oprechtheid van hun antwoorden. Na het voeren van een aantal gesprekken besloten mijn ouders, ondanks dat ze het spannend vonden, toch mee te werken aan mijn afstudeeronderzoek.
tekst gaat verder na afbeelding
Still uit Nu of Nooit Meer (2018)
Een emotionele rollercoaster
Tijdens het onderzoek had ik een dubbelrol, als rationele onderzoeker en als iemand die emotioneel betrokken was bij het onderwerp. Hiervoor was ik constant op zoek naar de juiste balans, het toelaten van verdriet, het maken van een documentaire en zorgen dat deadlines gehaald werden. Dit viel me zwaarder dan verwacht. Ik was veel meer met Brechje bezig dan ooit en stuitte op verdriet dat ik niet eerder had gevoeld. Het werd een emotionele rollercoaster.
Sparringpartner, steun en toeverlaat
Ik had behoefte aan ondersteuning en zocht die bij mijn beste vriendin Nynke Bonnema. Zij had direct een klik met het onderwerp en besloot om de producent te worden van de film, zonder enige ervaring in het filmvak. Net als ik overigens. Dit was voor mij ook de eerste keer dat ik een documentaire ging maken.
Nynke fungeerde als mijn sparringpartner, steun en toeverlaat. Op momenten dat ik er doorheen zat bood zij een luisterend oor en trok ze de kar zodat ik de deadline voor het afstuderen zou halen.
Vertrouwen op de crew
Toen er een onderzoeksplan lag ben ik in contact gekomen met de editor van het project, Sid Zeno Duit. Omdat de film steeds meer mijn persoonlijke zoektocht werd, moest ik vertrouwen op de crew om mij heen. Dat vertrouwen voelde ik direct bij het eerste gesprek met Sid. Hij pleitte voor een film waar een juiste balans van zwaarte en luchtigheid in zou zitten.
tekst gaat verder na afbeelding
Marieke (onder rechts) en haar crew
Dankbaar
Ik ben dankbaar voor de mensen met wie ik heb mogen samenwerken aan deze film. Ik voelde het vertrouwen om mijn onzekerheden tijdens mijn zoektocht met hen te delen. Alleen had ik deze film nooit kunnen maken! Ik vind het belangrijk om de inzichten die ik gekregen heb door het maken van de film te delen met een groter publiek, daarom ben ik enorm dankbaar voor de vertoning op het Tilburgs Film Festival.
Tilburgs Film Festival
De Awards waar de film voor genomineerd is geven mij een enorme boost. Daarnaast raakt het mij persoonlijk dat ik blijkbaar niet de enige ben die de urgentie voelt om het thema in de film bespreekbaar te maken en de boodschap te verspreiden. Telkens als er weer aandacht is voor de film dan denk ik direct aan mijn zus Brechje en dat maakt me blij!
Nu of Nooit Meer is maar liefst vier keer genomineerd voor een Tilburg Film Award! Haal dus snel nog even een kaartje voor het Tilburgs Film Festival op vrijdag 24 en zaterdag 25 mei en ga hem zien!
[button open_new_tab=”true” color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”https://https://www.tilburgsfilmfestival.nl/” text=”Tickets en info” color_override=””]
