Literatuur en film. Een geslaagde combinatie. Dat vinden Tilt en Pop Up Cinema. Daarom presenteren we op vrijdag 16 maart: ‘Etgar Keret: Based on a True Story’. Regisseur Stephane Kaas kan hier helaas niet bij zijn, maar heeft op ons verzoek een blog geschreven over het maken van deze film en hoe het was om met Etgar Keret te werken.
Scroll verder voor de rest van het artikel
Word abonnee
[button open_new_tab=”true” color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”https://www.popupcinema.nu/event/etgar-keret-based-on-a-true-story/” text=”Meer over het event van 16 maart” color_override=””]
Filmmaker Stephane Kaas
Ik begon te lezen en kon niet meer stoppen
Toen ik een scholier van een jaar of zeventien was struinde ik door een Amsterdamse boekwinkel en pikte daar een boek op met op de voorkant een mannetje dat zichzelf door zijn hoofd schoot. Ik had geen idee wie de schrijver was, maar die avond begon ik te lezen en ik kon niet meer stoppen.
De volgende dag kwam ik op school mijn goede vriend Rutger Lemm tegen en ik vertelde hem één van de verhalen uit het boek: Dikkerdje. Een verhaal over een jongen dat een meisje ontmoet dat midden in de nacht in een klein, dik harig mannetje verandert.
Rutger kocht het boek ook gelijk. De schrijver was Etgar Keret, in Israël mateloos populair, in Nederland volledig onbekend.
Stephane Kaas en Rutger Lemm
Zou Etgar Keret ook zo’n wonderlijk leven leiden in het echt?
Twaalf jaar later was ik documentairemaker geworden en Rutger schrijver. We speelden al een tijdje met het idee om één van Etgar’s korte verhalen te verfilmen, tot Rutger ineens voor Vrij Nederland Etgar Keret kon interviewen.
Het gesprek was heel leuk, Etgar vertelde er op los zonder Rutgers vragen echt te beantwoorden en vertelde het ene merkwaardige levensverhaal na het andere. Die waargebeurde verhalen klonken alsof ook die in één van zijn fictie boeken konden staan. We vroegen ons gelijk af of hij dan ook echt zo’n wonderlijk leven leidde als in zijn verhalen.
Ons idee voor een korte fictiefilm transformeerde zo langzamerhand naar een idee voor een documentaire over het leven van Etgar Keret, doorspekt met zijn verhalen. Waarom zijn zijn anekdotes net zo surreëel als zijn fictie verhalen? Zijn ze wel echt waargebeurd? En zo nee, dan is hij nog altijd een ontzettend goede verhalenverteller, hoe doet hij dat? Hoe werkt zijn hoofd?
Een mix tussen documentaire en fictie
We mailden Etgar met het idee voor deze documentaire en hij reageerde gelijk: ‘Great! Sounds like a lot of fun.’ En dat werd het. We filmden Etgar, zijn familie in Tel Aviv, zijn vrienden Ira Glass, Gary Shteyngart en Jonathan Safran Foer in New York.
We wilden een mix maken tussen documentaire en fictie. Scènes met zijn vrienden zijn heel simpel, documentair, beschouwend opgenomen. Maar als Etgar ons of de kijker een verhaal over zijn leven vertelt verandert de wereld om hem heen. Op de achtergrond verschijnt er een zigeunerbandje met een papegaai als hij over zijn vader vertelt of hij ziet een man met een krant onder zijn arm die hem tot tranen toe roert.
Still uit ‘Etgar Keret: Based on a True Story’
Verhalen kunnen zin aan je leven geven
Uiteindelijk gaat de film over waarom Etgar verhalen vertelt en wat dat voor hem betekent. Verhalen kunnen een soort zin aan je leven geven, of althans, bij Etgar zeker.
Toen hij in het leger zat had hij een vriend die last had van depressies. Deze vriend vroeg hem om één goede reden om te blijven leven. Etgar kon hem die niet geven, hij wist geen antwoord te verzinnen. Wat moet je ook antwoorden op zo’n vraag? De vriend pleegde niet veel later zelfmoord. Deze zelfmoord en de vraag die zijn vriend hem stelde achtervolgt hem volgens mij nog tot op de dag van vandaag. Ik denk dat deze hele film alsnog een antwoord is.
Het literaire Tilt Festival is van 10 t/m 17 maart 2018 te bezoeken op verschillende plekken in Tilburg.
[button color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”http://www.tiltfestival.nu/” text=”Meer info over het Tilt Festival” color_override=””]
