Pop Up Cinema vroeg mij een gastblog te schrijven over ‘mijn filmmakerschap’… Nu ik hier aan begin merk ik ook direct wat de strekking van dit blog gaat zijn: ik zit in een identiteitscrisis! Ben ik nou sociaal werker of filmmaker? Dit is wellicht wat dramatisch aangezet, zo erg is het nu ook weer niet. Maar laat ik je kort meenemen in mijn zelfbenoemde identiteitscrisis. En in dit blog zal ik al schrijvende mijn gedachtes uitten
Scroll verder voor de rest van het artikel
Word abonnee
Jesse is vrijdag 23 februari te vinden op DOC Industry Day, waarbij Pop Up Cinema natuurlijk ook aanwezig is.
[button open_new_tab=”true” color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”https://www.popupcinema.nu/event/talent-talks-doc-industry-day/” text=”Meer info over DOC Industry Day” color_override=””]
Ik mag zomaar dicht bij mensen komen die ik nauwelijks ken
Eigenlijk ben ik een sociaal werker. In 2009 studeerde ik af. Met een ‘bachelor of social work’ in the pocket kon ik direct in het werkveld aan de slag voor Contour de Twern in Tilburg. Wat is het sociaal werk een te onbekend en ondergewaardeerd beroep. Het is zulk mooi werk en tegelijkertijd behoorlijk complex om dat goed uit te kunnen leggen. Laat ik het zo stellen; ik mag zomaar dicht bij mensen komen die ik meestal niet of nauwelijks ken. Die mij redelijk makkelijk hun ziel en zaligheid vertellen. Die hun passies vertellen, hun kwetsbaarheden en hun zelfbedachte onmogelijkheden.
Daar mag ik naar luisteren, met ze meedenken en samen zoeken naar manieren hoe dingen beter kunnen gaan. Hoe dingen makkelijker kunnen gaan in de buurt, in de straat. Voor bepaalde groepen en voor elkaar. Mensen met elkaar in contact brengen, samen werken aan een groter sociaal netwerk.
Elke dag kom ik zoveel mooie verhalen tegen, krijg ik zoveel inzicht in wat de “normale” mens bezig houdt. Ik kan stellen dat het sociaal werk een van de mooiste beroepen is in Nederland. We zijn vaak in beeld voordat problemen zo groot worden dat er gespecialiseerde hulpverlening nodig is. We werken vaak preventief en met positieve energie. Zo ondersteunen we mensen en groepen in veranderingsprocessen. Waar we niet zo goed in zijn als sociaal werkers is om dit naar buiten te laten zien. Te bescheiden doorgaans.
Still uit ’t Is Goed Zo
Documentairemaker of sociaal werker?
Ik heb naast het sociaal werk een andere passie ontdekt, eigenlijk al tijdens mijn studie; films maken. Het liefst over mensen, zo puur en echt mogelijk. Mensen met mooie, krachtige, heftige en verborgen verhalen. De verhalen die ik in het sociaal werk dagelijks tegen kom. Een bron van inspiratie.
Na mijn opleiding heb ik veel in eigen tijd gewerkt aan het ontwikkelen van de technische en zakelijke kant. Filmen, monteren, scenario’s schrijven, produceren. In 2012 startte ik naast mijn baan voorzichtig met mijn bedrijf, dat sinds 2015 Film Moment heet. Inmiddels durf ik sinds korte tijd mezelf, naast sociaal werker, ook documentairemaker, regisseur en producent te noemen.
Natuurlijk leer ik gelukkig elke dag bij van de fijne mensen waar ik mee samenwerk, van het observeren van andermans werk en van, heel simpel, tutorials op Youtube.
Nu kom ik terug bij mijn ‘identiteitscrisis’. Ik heb vaak het gevoel te moeten kiezen. Blijf ik een sociaal werker of word ik een volwaardig documentairemaker? Mede dankzij het sociaal werk heb ik een groot netwerk, ontmoet ik veel mooie mensen met goede verhalen, kom ik ook weleens aan opdrachten. En tegelijkertijd heb ik door mijn filmwerk weer wat beter zicht op hoe we ons als sociaal werkers beter kunnen profileren.
Mijn eerste langere documentaire op DOC Industry Day
Het lijkt zo’n win-win situatie die combinatie. Zo kreeg ik van Maureen Prins van Pop Up Cinema ook echt nadrukkelijk vaak te horen om vooral niet te stoppen met het sociaal werk. Een waardevolle les gebleken de afgelopen jaren. Maar voor beide trajecten is een absolute focus en aandacht nodig om het onderste uit de kan te kunnen halen. Eerlijkheidshalve moet ik erkennen dat dit niet altijd lukt. Het is moeilijk om op twee functies/beroepen te pieken. Daarom voelt het toch alsof er een keuzemoment aan zit te komen.
Zeker na de realisatie van mijn laatste documentaire ’t is goed zo‘, een heel intiem portret van Eelco de Gooijer en zijn naasten. Eelco kreeg euthanasie omdat hij vanwege ernstig psychisch lijden niet langer meer wilde leven. Daarin heb ik hem gevolgd en zijn naasten gefilmd. Deze documentaire zal op vrijdag 23 februari op *DOCfeed in Eindhoven in première gaan. Dit zal zijn om 18.30 uur, vlak na de DOC Industry day.
Still uit ’t Is Goed Zo
Deze DOC Industry Day is een aanrader voor makers onder ons en waar ik ook graag bij aanwezig wil zijn om mijn kennis en netwerk uit te breiden. ‘t is goed zo‘ is mijn eerste langere documentaire (52 minuten) die ik niet in opdracht heb gemaakt. Een eigen productie. Ik kan niet ontkennen dat dit prachtig was om te mogen maken en het smaakt zo enorm naar meer. Ondanks de heftigheid van het thema voel ik mij dankbaar en gelukkig dat ik deze ervaringen mag meemaken en door mijn documentaire mag delen met anderen.
Het contact dat ik zoek is echt
Terug naar mijn identiteitscrisis. Ik merk dat ik een eigen stijl ontwikkel. Ik film ruw, slordig mag je het ook noemen. Het filmen is absoluut ondergeschikt aan het proces waar ik in zit tijdens het filmen, het verhaal, de mensen die ik wil vastleggen. Ik kan niet anders dan een (gepaste) relatie met hen aan gaan. Dit doe ik eigenlijk op dezelfde manier zoals ik dat binnen het sociaal werk doe. Oprecht, rustig zijn, vertrouwen hebben, weinig vragen stellen, ruimte voor stiltes durven laten.
Het contact dat ik met hen zoek is echt. Daarin voel ik mij soms ook sociaal werker binnen een filmtraject, alleen al door mijn aanwezigheid. Niet omdat ik er verder sociale processen mee in gang hoef te zetten maar ook omdat ik merk dat mijn aanwezigheid soms als prettig ervaren wordt. Een vorm van presentie.
In mijn beleving resulteert deze aanpak in een hele persoonlijke stijl waarin mensen voelen dat integriteit en oprechte aandacht voor de personen in de film verheven zijn boven alle andere belangrijke elementen die het filmmakerschap behelst en die ik zo goed mogelijk probeer te beheersen.
Of ik naast mijn documentaire makerschap altijd sociaal werker in uitvoering zal blijven, dat is geen zekerheid. Maar dat ik als documentairemaker altijd vanuit mijn sociaal werkers DNA te werk zal blijven gaan, daar hoop ik wel op. Want sociaal werk is echt een van de, zo niet, het mooiste ambacht dat er is.
[button color=”accent-color” hover_text_color_override=”#fff” size=”large” url=”https://www.popupcinema.nu/event/talent-talks-doc-industry-day/” text=”Meer info over DOC Industry Day” color_override=””]
*Het DOCfeed documentaire festival wordt gehouden van donderdag 22 t/m zondag 25 februari 2018 in het Temporary Art Centre in Eindhoven.
